CENTROSOMY

Centrosomy to organelle, które organizują mikrotubule komórkowe i regulują cykl podziału komórek. To wyspecjalizowane struktury położone blisko jądra komórkowego, co sprawia, że jest najmniejszym tworem komórki. Komórkom bez centrosomów brakuje pewnych mikrotubul. Z centrosomami podziały komórkowe są znacznie dokładniejsze i wydajniejsze.

Centrosomy są odpowiedzialne za prawidłowy rozdział materiału genetycznego w trakcie podziału komórki.

Są potrzebne do przeżycia organizmu.

Centrosomy utworzą bieguny wrzeciona mitotycznego duchowości – miłość, pokój, ciepło i odwagę …

Zrodzenie nowego człowieka

Rodzenie (powstawanie) nowego człowieka jest ściśle związane z centrosomem pochodzenia ojcowskiego. Zakończy się ono dopiero, gdy ustali się nowy porządek w budowie pierwszej komórki nowego organizmu i wszystkie jej organelle (wewnętrzne części składowe komórki) zjednoczą się we wspólnym działaniu jako jedna kompletna, doskonała komórka. Aby rodzenie (którego kresem jest zrodzenie) człowieka, dobiegło końca, koordynację funkcjonowania całej komórki musi podjąć centrosom przyniesiony przez plemnik. Dochodzi wtedy także do przekształceń obu jąder, które teraz stają się przedjądrzami: żeńskim i męskim. Aby utworzone oba przedjądrza mogły się teraz połączyć, nowy centrosom (pochodzenia ojcowskiego) pokieruje formowaniem mikrotobularnej struktury w kształcie gwiazdy, jakby torów po których przedjądrza zostaną do siebie zbliżone. Teraz zygocie przysługuje miano ootydy, co oznacza komórkę posiadającą dwa przedjądrza. Po zakończeniu koniecznych procesów wewnętrznych przedjądrza połączą się, tworząc płytkę metafazalną dzielącego się (zjednoczonego) jądra zygoty. Wtedy również centrosom podwaja się tak, że każda centriola wchodząca w jego skład wytwarza centriolę potomną, która jest syntetyzowana prostopadle do centrioli rodzicielskiej. Oba centrosomy utworzą bieguny wrzeciona mitotycznego. Na każdym biegunie wrzeciona podziałowego będzie znajdował się jeden centrosom, w każdym z nich centriole będą miały różne pochodzenie (jedna rodzicielska, druga potomna). Na jednym biegunie znajdzie się para ojciec – młodszy syn, na drugim starszy syn – syn starszego syna (wnuk w stosunku do ojca). Podejrzewa się, że właśnie to pochodzenie nowych potomnych centrioli, które warunkuje ich różny wiek (wynikający z kolejności ich powstawania) może mieć znaczenie w orientowaniu się komórek wobec siebie w procesie rozwoju. Każda komórka po podziale dziedziczy inny zestaw centrioli (jedna: ojciec – młodszy syn, druga: starszy syn – jego syn). Budowa centrosomów (prostopadle do siebie ustawione centriole) i ich przemieszczanie się w trakcie cyklu podziałowego są gwarancją utrzymania właściwych płaszczyzn podziałów komórkowych, każdy bowiem kolejny podział komórek odbywa się w płaszczyźnie prostopadłej do poprzedniego. Płaszczyzny kolejnych podziałów krzyżują się. To właśnie któryś z tych dwóch momentów jest chwilą zrodzenia nowego człowieka: albo początek procesu zbliżania do siebie przedjądrzy, który kierowany jest już przez nowy (pochodzenia ojcowskiego) centrosom (jest to jakby rozpoczęcie odwróconego procesu podziału), albo też samo połączenie się materiału genetycznego od obojga rodziców tuż przed pierwszym podziałem zygoty, która teraz jest już kompletnym jednokomórkowym organizmem zrodzonego właśnie człowieka. Oba te zdarzenia są wyrazem wspólnego, zgodnego i zsynchronizowanego funkcjonowania wszystkich organelli wewnętrznych wchodzących w skład skomplikowanego żyjącego układu, jakim jest komórka. Wszystkie części pochodzące od obojga rodziców zostały zjednoczone w jedną kompletną całość. Ze zjednoczenia dwóch komórek generatywnych powstała jedna wyjątkowa komórka somatyczna.